Filmy miłość, artystka

Polska, początek XXI wieku. Artystka wymykająca się zaszufladkowaniu i eksperymentujący muzyk. Dwójka outsiderów, których bardzo wiele ze sobą łączy. Androgyniczni, szczupli, bez włosów, często ubrani w identyczne uniseksy – wyglądają jak męska i żeńska wersja tej samej osoby. Ich stan zakochania przypomina perwersyjną wersję narcyzmu, bo, patrząc na kochanka, patrzą na własne odbicie. W ich relacji miłość przenika się ze sztuką. Intymnym wyznaniom i gestom nadana zostaje artystyczna forma. I odwrotnie – sztuka jest ich sposobem na życie emocjonalne. Żyją w stworzonym przez siebie świecie, w którym mogą wszystko projektować i kontrolować. Wszystko, oprócz własnych emocji.

Opowieść zaczyna się, kiedy tytułowa bohaterka ma 15 lat i jest w liceum. Przeżywa pierwsze zauroczenie, pierwszy seks, miłosne rozczarowanie. Jedna rzecz nie ulega dla niej wątpliwości: dziewczyny chodzą z chłopakami. Jej życie zmienia się jednak na zawsze, gdy pewnego razu spotyka Emmę, młodą kobietę o niebieskich włosach. To właśnie dzięki niej Adela odkryje swoje pragnienia i kobietę w sobie.

Kiedy Rowena Price (Laureatka Oscara® Halle Berry; Najlepsza aktorka, Czekając na wyrok, 2001), reporterka śledcza dowiaduje się, że za śmiercią jej przyjaciółki może stać jeden z ważnych ludzi świata reklamy, Harrison Hill (Bruce Willis), kobieta postanawia przeniknąć do jego świata udając dwie różne osobowości, Katherine, tymczasową pracownicę agencji Hilla oraz Veronikę, seksowną kusicielkę, flirtującą z Harrisonem w sieci. Pełna napięcia gra w kotka i myszkę przeradza się w niebezpieczną walkę o życie. Wkrótce bowiem zarówno Rowena, jak i Hill odkrywają, że nie wszystko jest tym, czym się wydaje. Niektórzy posuną się bardzo daleko, by uchronić swoje sekrety. Są ludzie, którzy dążąc do celu zaryzykują wszystko, nie zważając na konsekwencje...

Malarka Laura Reynolds (Elizabeth Taylor) ma nowoczesne poglądy, prowadzi ekstrawagancki, luźny tryb życia i na własną rękę wychowuje syna Danny`ego (Morgan Mason). Ale Urząd Ochrony Dzieci nalega, by Laura zaprzestała swoich pedagogicznych eksperymentów i oddała syna pod opiekę państwa. Młoda matka postępuje po swojemu. Zamiast oddać Danny`ego do szkoły społecznej, umieszcza syna w prywatnej akademii, którą kieruje doktor Edward Hewitt (Richard Burton). Z początku doktor jest wstrząśnięty przekonaniami Laury na życie, wolną miłość i kodeks moralny, lecz mija czas i im więcej się o niej dowiaduje, tym bardziej rozpala się w nim uczucie miłości do tej nadzwyczajnej kobiety. Pożerająca namiętność do Laury zmienia przyzwoitego męża i ojca dwu dzieci w szalonego kochanka...

Osierocony w młodym wieku i nie znający własnej tożsamości młodzieniec wybiera drogę przestępstwa jako sposobu na życie. Pracuje dla bogatego mafioza imieniem Paul, a gangsterzy nazywają go "Master". Pewnego dnia Master spotyka porzucone dziecko i postanawia je przygarnąć. Ta decyzja odmienia jego życie, mężczyzna chce odtąd żyć uczciwie. Niestety okazuje się, że o dobrą i legalną pracę jest bardzo trudno. Kiedy już ma zamiar się poddać, przypadkowo staje się świadkiem molestowania pewnej kobiety i przychodzi jej na ratunek. Nieznajoma okazuje się być sławną artystką Roopadevi, która pragnąc się odwdzięczyć, daje Masterowi kredyt na otworzenie własnej działalności. Tymczasem Paul chce aby Master powrócił do niego, ale ten mu odmawia. Kilka dni później policja robi nalot na jego dom i go aresztują. Roopa i tym razem mu pomaga. Master zyskuje przy okazji nowego wroga w osobie chciwego i zazdrosnego mentora kobiety.

Justyna Bargielska opisuje konkretny moment w życiu Clary Schumann (w tej roli Aleksandra Justa), żony słynnego kompozytora, matki siódemki ich dzieci, która próbuje dociec, dlaczego przez ponad dwa lata nie pozwolono jej odwiedzić męża w sanatorium dla umysłowo chorych. Utwór przedstawia rozterki kobiety i porusza takie kwestie jak: szczęście, miłość, wrażliwość, sztuka. Ważnym elementem spektaklu jest udział w nim wybitnego pianisty Marka Brachy, wykonującego wybrane utwory Roberta i Clary Schumannów.

Monodram Doroty Landowskiej na motywach książki Angeliki Kuźniak „Stryjeńska. Diabli nadali”. Scenariusz spektaklu napisała Anna Duda. Zasadnicza oś akcji w spektaklu „Stryjeńska. Let's dance Zofia”, została oparta na dramatycznych losach Zofii Stryjeńskiej, najbardziej znanej – obok Tamary Łempickiej – polskiej plastyczki dwudziestolecia międzywojennego, przedstawicielki art deco. Dorota Landowska buduje portret artystki, zmagającej się z rzeczywistością, w której nie istniała możliwości rozwoju artystycznego i zawodowego dla kobiety. Landowska przenosi na scenę historia życia Stryjeńskiej, podejmując szereg aktualnych tematów – feminizm, przemijanie, łączenie życia prywatnego z niezależnością twórczą, nieszczęśliwą miłością, schizofrenią, stratą. Ale przede wszystkim buduje portret kobiety niezależnej, której pragnieniem jest żyć i tworzyć.